Ayıkla princin taşını

7 Ağustos 2003 tarihli Washigton Post gazetesinde yayınlanan bir yazı Ortadoğu’nun geleceğini çizen manifesto niteliğindeydi.

Dönemin ABD güvenlikten sorumlu danışmanı ve sonra dışişleri bakanı olan Condoleezza Rice (prinç), “transforming the middle east – ortadoğu’yu dönüştürmek.” Adlı yazısında Fas’tan, Basra Körfezine kadar Ortadoğu’da bulunan 22 devletle ilgili, ‘’ Görevimiz, Ortadoğu'da daha büyük demokrasi, hoşgörü, refah ve özgürlük için ilerleme isteyenlerle çalışmaktır.’’ diyerek,
‘’Ortadoğu'nun dönüşümü kolay olmayacak ve zaman alacaktır.’’ görüşünü ileri sürüyordu.

Nisan 2017 deyiz. Rice ve onun gibi düşünenlerin Ortadoğu’da sahneledikleri plan öyle ya da böyle büyük ölçekte hayata geçti. Bir çok ülkede yönetimler devrildi, topraklar parçalandı,  kantonlar oluştu…

Ve bu Coğrafyada hertürlü müdahaleye rağmen parlementer demokrasiyle yönetilen, üniter yapısını korumayı başaran, direnen tek bir ülke kaldı.

Türkiye …

Tesedüf mü?

Adına Büyük Ortadoğu Projesi denilen ve Rice’ın 2003’deki yazısından onlarca yıl önce temeli atılan projenin önündeki son engeli ortadan kaldırmak için 15
Temmuzda sahne alanlar,  net bir şekilde Türk Ordusu ve Halkı tarafından ezildiler.

Ama yılmadılar.

Bakın Ankara’nın göbeğinde Kürdistan bayrağı dalgalandıran, Irak Kürt Bölgesel Yönetimi (IKBY) Başkanı Mesut Barzani, yakın bir zamanda bağımsızlık referandumu düzenleyeceklerini söylüyor.

Her şey ortada…

Neye hizmet edeceği belli olmayan Türk tipi başkanlık adı altında parlementer sistemimizi  devre dışı bırakacak bir garip icat ortaya attılar.

Amaç 1 Mart 2003’de başlarına gelen tezkere çıkmazı  gibi engellerle de zaman içinde uğraşmamak.

17 Nisan sabahı istedikleri sonuç çıkmazsa duracaklar mı?

Tabi ki hayır…

Kardeşlerim! Uyanık olalım, ülke elden gidiyor.
Saygılarımla.