O Özel öğrencinin annesi en sonunda konuştu
Geçtiğimiz günlerde yerel basına adliye önünde Türk Eğitim Sendikası Tekirdağ Şubesinin ve MHP İlçe Yönetiminin bir basın açıklaması yapmasının ardından, kendilerinin de bir şeyler söylemesi gerektiğini düşünen o özel çocuğun annesi Aysun A. gazetemize gelerek Sendikanın yaptığı açıklamanın hangi vicdanla yapıldığını sordu.
Tamer Avcılar
Özel bir çocuk olan oğullarının 2017-2018 Eğitim-Öğretim yılında bahsi geçen öğretmenin sınıfında kaynaştırma programı çerçevesinde okula başladığını ifade eden anne Aysun A.; “Biz anne babası olarak oğlumuzu bire bir ve grup eğitimlerle ilkokula hazırlamaya çalıştık. Bu uğurda büyük maddi manevi fedakarlıklar yaptık. Tabiri caizse elimizde avucumuzda ne varsa seferber etti ve bunun karşılığını aldık. Bu eğitimlerle oğlumuzu kaynaştırma programı çerçevesinde RAM’ın verdiği kararla normal sınıfta okula başlattık.
Fakat ne olduysa ondan sonra olmaya başladı. Oğlumuz kazanmış olduğu birçok kazanımı kaybetmeye başladı. Biz buna başta bir anlam veremedik, yeni sosyal çevresine uyum problemi olarak değerlendirdik. Bunun üstüne çocuğumuzun İstanbul’dan artterabi uzmanını getirterek öğretmeniyle konuşturduk.Böylece çocuğu daha iyi anlamaya çabasına girdik. Doğal olarak bahsi geçen öğretmeninde daha önce böyle bir öğrencisi olmadığını öğrendik ve onunda nasıl davranması gerektiğini artterabi uzmanıyla görüşerek çocuğumuzla olan iletişimini geliştireceğini kendi talebiyle mümkün kıldık. Zaman geçtikce düzelme olmasını beklerken, maalesef kazanımlarımız yine kaybolmaya devam etti.
Sonradan artterapi uzmanımız çocuğumuzun gelişimini takip etmek için öğretmenini arıyor fakat birtürlü öğretemiyle görüşemiyor. Bütün bu olaylardan sonra çocuğumuzda gerilemeler ve isteksizlikler devam edince bizde sınıf içinde farklı bir şeyler olabileceğini düşünmeye başladık. Çocuğumuzun sınıf arkadaşlarıyla tenefüslerde konuşunca hiçte beklemediğimiz değişik duyumlar almaya başladık. Öğretmeni ile görüşme yapma imkanımızda zaman içinde daraldı ve bizimle iletişim kurmamaya başladı.
Okul öncesinden başlayarak çocuğumuza İstanbul’da özel eğitim aldırırken, çocuğumuzun özel durumundan dolayı onu takip edebilmek için üstüne gprs’li bir takip cihazı bulunmaktaydı. Bu cihaz ortamda beklenmedik bir gelişme ses artışı vs. olduğunda otomatik olarak bizi arayıp telefona kayıt yapmakta. Olaylar geliştikçe çocuğumuz dersteyken tesadüfen öğretmenin hiçte arzu edilmeyen kaba davranışlarıda bu cihaz tarafından kaydedildi.
Biz bunları inceleyince ne yapacağımızı şaşırdık. Eşim öğretmen olduğu için eğitim camiasına söz gelmesin diye gidip yetkililerle temas kurduk. Her temas kurduğumuz kişi bize bakarız, ederiz dedi. Ama hiçbir gelişme olmadı. Bizde en sonunda Milli Eğitim Bakanlığı Teftiş Kurulu Başkanlığına bir dilekçeyle müracaat ettik. Dilekçede ses kayıtları ve çocuğumuzla ilgili diğer bilgi ve belgeler vardı.
Teftiş Kurulu Başkanlığı, Tekirdağ Milli Eğitim Maarif Müfettişliği’ni soruşturma için görevlendirdi. Soruşturmayı yapan müfettişler gerekli soruşturmayı yaptıktan sonra (1,5 yıl sonra) öğretmene kınama cezası vermişler.
Bu esnada ben çocuğumun naklini başka bir okula aldım. İki yıl boyunca okulunda gayet uyumlu ve mutlu bir şekilde eğitimine devam etmektedir.
Adliye önünde Türk Eğitim Sendikası Tekirdağ Şubesinin sahip çıktığı bahsi geçen o öğretmen yaptıkları ve hakkında verilen kınama cezasını yok sayarak kendini “Mağdur” göstermek için savcılığa benim hakkımda suç duyurusunda bulunmuş.
Karakola ifade verilmeye çağrıldığımda bunları öğrendim. Karakolda ki ifademde yaşadıklarımızı olduğu gibi anlattım. Akabinde Savcılık makamı aynı zamanda, Türk Eğitim Sendikası Çerkezköy Şube Temsicisi olan adı geçen öğretmenin şikayetini “Takipsizlikle” sonuçlandırmıştır. Sonrasında bahsi geçen öğretmenin Savcılıkta ifadesi alınmış.
Buradan o sendikaya sesleniyorum siz açıklamızda bu işin takipçisi olduğunuzu söylüyorsunuz. Bize ulaşmanız çok basitti, bizi hiç dinleme zahmetinde bulunmadınız. Bizim büyük emekler vererek bugün, büyük bir gururla normal söyleyebilirizki normal bir öğrenci haline gelen çocuğumuzun eğitiminden başka hiçbir amacımız yok. Bizim arkamızda yüzlerce avukat yok, sadece sıradan basit ebeveynleriz. Bu bilgilendirmeyi de sadece Öğretmenlerinin arkasında durduğunu söyleyen Sendikacılara ve özel çocukları olan anne babalara örnek olması için yapıyoruz. Bu olayın arkasında Sendikanın belirttiği gibi siyasal, ideolojik bir şey yok. Sadece özel çocuklarını topluma kazandırmak için varını yoğunu ortaya koyan ebeveynler var.
Kaynaştırma öğrencileri kendilerini ifade etmede sıkıntı duyarlar. Diğer çocuklar gibi okulda yaşadıklarını akşam ailesine söyleyemezler. Normal öğrenciler sinirinizi mi çıkarıyor, onlara bir şey yapamazsınız. Çünkü yaşadıklarını akşama anne-babalarına anlatır. Sabah onlarla muhatap olursunuz. O halde nasıl rahatlarsınız, kaynaştırma ya da otizimli öğrencilerle. Eğer bunu algılamakta sorununuz varsa, bu özel ilgi gerektiren öğrenciler sizin rahatlama yerinizdir. Bağırabilir, azarlayabilir, mobing uygulayabilir, sınıftaki diğer öğrencilere dışlatabilir hatta dövebilirsiniz. Çünkü size kimse gelip hesap sormaz. Sormaya kalksa da al çocuğunu okuldan dersiniz, buradan onu götür, dersiniz. Çünkü öğretmenin çocuğunuzla ilgili (olumsuz) yaptıklarını ispat edecek elinizde bir belge ya da kanıt yoktur.
Dolayısıyla yapanın yaptığı yanına kar kalmasın istiyoruz. Yavuz hırsızların ev sahiplerine üstün geldiği durumları yaşamıyalım. Bütün velilere ve Türk Eğitim Sendikası yetkililerine sesleniyoruz, ortada bir kınama cezası varsa bu bireyseldir. Bireysel olan bir şey neden kurumsallaştırılmaya çalışılır?
TAKDİR KAMUOYUNUN
Biz gazete olarak bu haberi özel çocuğumuzun ebeveynleri bizi ziyaret geldiğinde yapmaya karar verdik. Büyük emekler harcanarak normal bir çocuk haline gelen öğrenciyi gördük. Özel alan işgali olarak nitelenen sınıfta olan ses kayıtlarını dinledik. Ne öğrencinin nede bahsi geçen öğretmenin ismini ve ses kayıtlarını vermiyoruz. Fakat o ses kayıtlarını dinleyen hiçbir vicdanlı insanın kayıtsız kalamıyacağını düşünüyoruz.
Fakat ne olduysa ondan sonra olmaya başladı. Oğlumuz kazanmış olduğu birçok kazanımı kaybetmeye başladı. Biz buna başta bir anlam veremedik, yeni sosyal çevresine uyum problemi olarak değerlendirdik. Bunun üstüne çocuğumuzun İstanbul’dan artterabi uzmanını getirterek öğretmeniyle konuşturduk.Böylece çocuğu daha iyi anlamaya çabasına girdik. Doğal olarak bahsi geçen öğretmeninde daha önce böyle bir öğrencisi olmadığını öğrendik ve onunda nasıl davranması gerektiğini artterabi uzmanıyla görüşerek çocuğumuzla olan iletişimini geliştireceğini kendi talebiyle mümkün kıldık. Zaman geçtikce düzelme olmasını beklerken, maalesef kazanımlarımız yine kaybolmaya devam etti.
Sonradan artterapi uzmanımız çocuğumuzun gelişimini takip etmek için öğretmenini arıyor fakat birtürlü öğretemiyle görüşemiyor. Bütün bu olaylardan sonra çocuğumuzda gerilemeler ve isteksizlikler devam edince bizde sınıf içinde farklı bir şeyler olabileceğini düşünmeye başladık. Çocuğumuzun sınıf arkadaşlarıyla tenefüslerde konuşunca hiçte beklemediğimiz değişik duyumlar almaya başladık. Öğretmeni ile görüşme yapma imkanımızda zaman içinde daraldı ve bizimle iletişim kurmamaya başladı.
Okul öncesinden başlayarak çocuğumuza İstanbul’da özel eğitim aldırırken, çocuğumuzun özel durumundan dolayı onu takip edebilmek için üstüne gprs’li bir takip cihazı bulunmaktaydı. Bu cihaz ortamda beklenmedik bir gelişme ses artışı vs. olduğunda otomatik olarak bizi arayıp telefona kayıt yapmakta. Olaylar geliştikçe çocuğumuz dersteyken tesadüfen öğretmenin hiçte arzu edilmeyen kaba davranışlarıda bu cihaz tarafından kaydedildi.
Biz bunları inceleyince ne yapacağımızı şaşırdık. Eşim öğretmen olduğu için eğitim camiasına söz gelmesin diye gidip yetkililerle temas kurduk. Her temas kurduğumuz kişi bize bakarız, ederiz dedi. Ama hiçbir gelişme olmadı. Bizde en sonunda Milli Eğitim Bakanlığı Teftiş Kurulu Başkanlığına bir dilekçeyle müracaat ettik. Dilekçede ses kayıtları ve çocuğumuzla ilgili diğer bilgi ve belgeler vardı.
Teftiş Kurulu Başkanlığı, Tekirdağ Milli Eğitim Maarif Müfettişliği’ni soruşturma için görevlendirdi. Soruşturmayı yapan müfettişler gerekli soruşturmayı yaptıktan sonra (1,5 yıl sonra) öğretmene kınama cezası vermişler.
Bu esnada ben çocuğumun naklini başka bir okula aldım. İki yıl boyunca okulunda gayet uyumlu ve mutlu bir şekilde eğitimine devam etmektedir.
Adliye önünde Türk Eğitim Sendikası Tekirdağ Şubesinin sahip çıktığı bahsi geçen o öğretmen yaptıkları ve hakkında verilen kınama cezasını yok sayarak kendini “Mağdur” göstermek için savcılığa benim hakkımda suç duyurusunda bulunmuş.
Karakola ifade verilmeye çağrıldığımda bunları öğrendim. Karakolda ki ifademde yaşadıklarımızı olduğu gibi anlattım. Akabinde Savcılık makamı aynı zamanda, Türk Eğitim Sendikası Çerkezköy Şube Temsicisi olan adı geçen öğretmenin şikayetini “Takipsizlikle” sonuçlandırmıştır. Sonrasında bahsi geçen öğretmenin Savcılıkta ifadesi alınmış.
Buradan o sendikaya sesleniyorum siz açıklamızda bu işin takipçisi olduğunuzu söylüyorsunuz. Bize ulaşmanız çok basitti, bizi hiç dinleme zahmetinde bulunmadınız. Bizim büyük emekler vererek bugün, büyük bir gururla normal söyleyebilirizki normal bir öğrenci haline gelen çocuğumuzun eğitiminden başka hiçbir amacımız yok. Bizim arkamızda yüzlerce avukat yok, sadece sıradan basit ebeveynleriz. Bu bilgilendirmeyi de sadece Öğretmenlerinin arkasında durduğunu söyleyen Sendikacılara ve özel çocukları olan anne babalara örnek olması için yapıyoruz. Bu olayın arkasında Sendikanın belirttiği gibi siyasal, ideolojik bir şey yok. Sadece özel çocuklarını topluma kazandırmak için varını yoğunu ortaya koyan ebeveynler var.
Kaynaştırma öğrencileri kendilerini ifade etmede sıkıntı duyarlar. Diğer çocuklar gibi okulda yaşadıklarını akşam ailesine söyleyemezler. Normal öğrenciler sinirinizi mi çıkarıyor, onlara bir şey yapamazsınız. Çünkü yaşadıklarını akşama anne-babalarına anlatır. Sabah onlarla muhatap olursunuz. O halde nasıl rahatlarsınız, kaynaştırma ya da otizimli öğrencilerle. Eğer bunu algılamakta sorununuz varsa, bu özel ilgi gerektiren öğrenciler sizin rahatlama yerinizdir. Bağırabilir, azarlayabilir, mobing uygulayabilir, sınıftaki diğer öğrencilere dışlatabilir hatta dövebilirsiniz. Çünkü size kimse gelip hesap sormaz. Sormaya kalksa da al çocuğunu okuldan dersiniz, buradan onu götür, dersiniz. Çünkü öğretmenin çocuğunuzla ilgili (olumsuz) yaptıklarını ispat edecek elinizde bir belge ya da kanıt yoktur.
Dolayısıyla yapanın yaptığı yanına kar kalmasın istiyoruz. Yavuz hırsızların ev sahiplerine üstün geldiği durumları yaşamıyalım. Bütün velilere ve Türk Eğitim Sendikası yetkililerine sesleniyoruz, ortada bir kınama cezası varsa bu bireyseldir. Bireysel olan bir şey neden kurumsallaştırılmaya çalışılır?
TAKDİR KAMUOYUNUN
Biz gazete olarak bu haberi özel çocuğumuzun ebeveynleri bizi ziyaret geldiğinde yapmaya karar verdik. Büyük emekler harcanarak normal bir çocuk haline gelen öğrenciyi gördük. Özel alan işgali olarak nitelenen sınıfta olan ses kayıtlarını dinledik. Ne öğrencinin nede bahsi geçen öğretmenin ismini ve ses kayıtlarını vermiyoruz. Fakat o ses kayıtlarını dinleyen hiçbir vicdanlı insanın kayıtsız kalamıyacağını düşünüyoruz.
